تفاوت بین برش فیوز نوع اخراج و فیوز خلاء چیست؟

برش فیوز نوع اخراجیک دستگاه حفاظت بیش از حد معمول است. اصل کار آن مبتنی بر پر کردن داخلی ماسه کوارتز یا سایر مواد برای تولید گاز با فشار بالا در طی فرآیند فیوز است که به سرعت خنک می شود و قوس را از طریق اثر جت خاموش می کند و از این طریق مدار را قطع می کند. این طرح برای محیط های ولتاژ متوسط ​​و کم ، با ساختار نسبتاً ساده و کم هزینه مناسب است. در مقابل ، فیوزهای خلاء از محیط خلاء بالا به عنوان یک محیط خاموش قوس استفاده می کنند و قوس را از طریق انتشار سریع یون در خلاء هنگام قطع جریان خاموش می کنند و از نیاز به پرکننده های خارجی جلوگیری می کنند. هر دو مؤلفه های ایمنی مهم در سیستم های الکتریکی هستند ، اما در مکانیسم های اساسی آنها تفاوت های چشمگیری وجود دارد که این امر بر دامنه و عملکرد کاربرد آنها تأثیر می گذارد.

از نظر عملکرد خاص ،برش فیوز نوع اخراجبرای تولید جریان جت به واکنش فیزیکی پرکننده داخلی متکی است. اگرچه این قوس را به طور موثری سرکوب می کند ، اما عملکرد آن ممکن است تولید گازهای گلخانه ای و باقیمانده را تولید کند و نیاز به نگهداری منظم دارد. فیوزهای خلاء چنین مشکلی ندارند ، فرآیند خاموش کردن قوس تمیزتر و سریعتر است ، برای سناریوهای ولتاژ بالا اما با هزینه های بالاتر مناسب است. ساختار فیوز نوع تخلیه نسبتاً پیچیده است و دوام آن در شرایط بار بیش از حد مکرر کمی بدتر است ، در حالی که نوع خلاء با طراحی آب بندی خلاء خود به عمر طولانی و نگهداری کم می رسد. بنابراین ، فیوز نوع بیرون کشیدن برای کاربردهای اقتصادی مناسب تر است ، اما فیوز خلاء مزایای آشکاری در قابلیت های بالا و ساکت دارد.

به طور کلی ،برش فیوز نوع اخراجاز مزایای قیمت و سهولت استفاده برخوردار است و به طور گسترده در سیستم های توزیع برق و تجهیزات صنعتی مورد استفاده قرار می گیرد ، اما راندمان آن کمی پایین تر است و نیازهای نگهداری بیشتر است. فیوز خلاء با ویژگی های بالای عملکرد و حفاظت از محیط زیست ، به ویژه برای انتقال و تحول قدرت ولتاژ بالا مناسب است. انتخاب فیوز باید با نیازهای واقعی ترکیب شود و فیوز نوع بیرون کشیدن هنوز هم در پروژه های حساس به هزینه رقابتی است.